Tańce narodowe

-

Polskie tańce narodowe

Hej, ho, witam Was serdecznie!

Dzisiaj uwagę poświęcimy polskim narodowym tańcom. Aby łatwiej było Wam sobie wyobrazić podany taniec dodane zostaną filmiki. 


Polskie tańce narodowe – tańce wywodzące się z tańców ludowych z terenów całej Polski. Przyjmuje się wyróżnienie pięciu tańców o charakterze narodowym (krakowiak, polonez, mazur, oberek i kujawiak), które w trakcie rozwoju historycznego znacząco odbiegły od pierwowzorów wiejskich. Pierwsze próby klasyfikacji tańców narodowych podejmowano w XIX w.

W średniowieczu wszelkie tańce uznawane były przez duchowieństwo za niemoralne. Na wielu synodach zakazywano tańca na równi z pijaństwem czy rozpustnym ubiorem. Tańce były grzechem i rzekomo cieszyły szatana. Za najbardziej niegodne były jednak uznawane tańce, które chłopi wykonywali w karczmach.

Mit tańców narodowych zyskał szczególne znaczenie w epoce romantyzmu. Pełnił funkcję jednoczącą polską kulturę. Dawał Polakom poczucie zakorzenienia, ciągłości i własnej wartości. Nieudokumentowana w piśmie kultura tradycyjna odgrywała na ziemiach polskich bardzo dużą rolę. Tańce narodowe stały się czynnikiem warunkującym zachowanie tożsamości narodowej.   


Krakowiak - żywy, polski taniec ludowy z okolic Krakowa, zaliczany do polskich tańców narodowych, w metrum 2/4 i w charakterystycznym, synkopowanym rytmie. 


Nazwa tańca pochodzi z XVIII wieku i odnosiła się do grupy tańców posiadających własne lokalne nazwy: mijany, dreptany, ścigany, skalmierzak, przebiegany.  





 Polonez - Polonaise (fr.) – polski; nazywany pierwotnie chodzonym. 

Jest polskim tańcem dworskim, choć jego korzenie tkwią w muzyce ludowej. Cechy: Dostojny, raczej powolny, akcent na raz, metrum 3/4. Tempo umiarkowane i jednostajne.


Mazur - pochodzi z Mazowsza. 

Cechy: tempo szybkie, akcentowane podskoki, żywy, „siarczysty”. Metrum 3/4 lub 3/8, dużo rytmów punktowanych, akcenty często na słabych częściach taktów.  


Oberek- zwany też obertasem, najszybszy z tańców narodowych.

Cechy: bardzo szybki, w drobnych wartościach rytmicznych, wesoły, żywy, metrum 3/8. Akcenty podobne jak w mazurze.


 Kujawiak- pochodzi z Kujaw.

Cechy: powolny, metrum 3/4. Najwolniejszy z tańców narodowych. Kolebany. Melodia utrzymana jest najczęściej w tonacji molowej. 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Folklor regionalny - folklor kurpiowski

-
Obraz
No to dzisiaj kolejny region. Kraków czy Kujawy zaliczone więc dzisiaj przyjrzymy się Kurpiom.  Kurpie to piękny region położony na Mazowszu, na terenie Puszczy Zielonej i Puszczy Białej.  Obecnie bardziej aktywni ludowo są mieszkańcy Puszczy Zielonej. Folklor z tego regionu zachował się w dużo lepszym stanie niż folklor mieszkańców Puszczy Białej. Najbardziej znaną miejscowością pielęgnującą dawne tradycje kurpiowskie jest Kadzidło. Gorąco zachęcam do odwiedzenia tego regionu i przekonania się na własne oczy, jak bardzo niezwykły jest Folklor Polski.   Rękodzieło kurpiowskie – wycinanki i bursztyniarstwo  Kurpie jako region słyną z rękodzieła ludowego, obok haftu bardzo popularne jest tam wycinankarstwo i bursztyniarstwo. Bursztyniarstwo na kurpiach było niezwykle popularnym i cenionym zawodem. W XIX wieku tylko w starostwie Ostrołęckim znajdowało się prawie 150 kopalni tego szlachetnego kamienia. Bursztyniarze kurpiowscy, tworzyli nie tylko popularne kolie, ale rów
Czytaj więcej

Polskie instrumenty ludowe

-
Obraz
Ludowe instrumenty cz. 2 Witam Was serdecznie w tym pięknym, słonecznym dniu. W końcu mamy wiosnę. Aby to uczcić zaprezentuję Wam kolejną porcję polskich instrumentów ludowych.  Zapraszam do lektury!    Ligawka - polski ludowy instrument dęty z grupy aerofonów, znany na ziemiach polskich od XI wieku spotykany głównie na Mazowszu i Podlasiu. Instrument w formie rogu, wygięty łukowato, długości ponad 1 metra (według dawnych opisów na 2–3 łokcie), wystrugany z drewna np. świerkowego lub olchowego, złożony z dwóch połówek sklejonych woskiem. Drewno owijano także ozdobną owijką z korzenia. Z instrumentu wydobywa dźwięk wprowadzając pod odpowiednim ciśnieniem powietrze do części ustnikowej i otrzymując kolejne tony składowe dźwięku tzw. alikwoty. Na Podlasiu popularne jest zadęcie boczne.   Maryna – polski instrument ludowy z grupy chordofonów. Korpus o dość dużych rozmiarach w kształcie trapezu, boczki proste, 2 lub 3 struny. Szyjka jest podobna do kon
Czytaj więcej

Folklor regionalny - folklor łowicki

-
Obraz
Najbardziej kolorowy z regionów. Po folklorze krakowskim najbardziej rozpoznawalny w Polsce.  Dzisiaj przed Wami folklor łowicki.   Folklor łowicki swoim zasięgiem obejmuje tereny, historycznego regionu, księstwa łowickiego. Folklor łowicki, dzięki swojemu niepowtarzalnemu charakterowi, zdobył renomę nie tylko w Polsce, ale również na całym świecie. Duży wpływ na popularyzację tego regionu miała powieść „Chłopi”. To właśnie w miejscowości Lipce, położonej w Księstwie Łowickim, pracował i pisał swoją powieść Władysław Stanisław Reymont. Warto pamiętać, że za powieść „Chłopi”, Reymont został nagrodzony Literacką Nagrodą Nobla.   Stroje łowickie -kolorowe stroje z Łowicza Księżacy Łowiccy popularne „Pasiaki”, zaczęli nosić na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XIX wieku. Nie każdego było stać na częsty zakup strojów, dlatego ubiór musiał wystarczyć właścicielowi nawet na kilka lat. Zdarzało się, że ubiór który kobieta otrzymywała jako wiano, nosiła przez więk
Czytaj więcej