Polskie instrumenty ludowe

Ludowe instrumenty cz. 2

Witam Was serdecznie w tym pięknym, słonecznym dniu. W końcu mamy wiosnę. Aby to uczcić zaprezentuję Wam kolejną porcję polskich instrumentów ludowych. 

Zapraszam do lektury! 

 Ligawka- polski ludowy instrument dęty z grupy aerofonów, znany na ziemiach polskich od XI wieku spotykany głównie na Mazowszu i Podlasiu.

Instrument w formie rogu, wygięty łukowato, długości ponad 1 metra (według dawnych opisów na 2–3 łokcie), wystrugany z drewna np. świerkowego lub olchowego, złożony z dwóch połówek sklejonych woskiem. Drewno owijano także ozdobną owijką z korzenia.

Z instrumentu wydobywa dźwięk wprowadzając pod odpowiednim ciśnieniem powietrze do części ustnikowej i otrzymując kolejne tony składowe dźwięku tzw. alikwoty. Na Podlasiu popularne jest zadęcie boczne.

 

Maryna – polski instrument ludowy z grupy chordofonów.

Korpus o dość dużych rozmiarach w kształcie trapezu, boczki proste, 2 lub 3 struny. Szyjka jest podobna do kontrabasu, przechodzi przez cały instrument i kończy się nóżką. Na główce umieszczone są mosiężne talerzyki (brzękadła), które brzęczą, kiedy grający stuknie nóżką instrumentu o podłogę.

Podczas gry trzyma się marynę podobnie jak kontrabas. Wchodzi w skład kapel ludowych w regionie szamotulskim. 

 

Mazanki – ludowy trzystrunowy instrument smyczkowy, kształtem zbliżony do skrzypiec.  

Jest to mały instrument smyczkowy, na którym gra się w pozycji ramieniowej. Struny w mazankach strojone są kwintami.

 

Polskie skrzypce (niem. Polnische Geige) – rodzaj wczesnych skrzypiec powstałych w okresie renesansu i popularnych w Polsce w XV i XVI wieku. 

Przez muzykologów uważane są one za bezpośredniego przodka nowoczesnych skrzypiec, których konstrukcja wykształciła się dopiero w czasach baroku. 

Siesieńki (także: sierszeńki, sieszynki, sierszynki, sieszynie, sierszynie, sieszenie, pancharzyna, pęcherzyna) – rodzaj dud występujących w Wielkopolsce. 

Nie mają piszczałki burdonowej.  

 

 Suka biłgorajska – staropolski smyczkowy instrument muzyczny z grupy chordofonów ludowych, budową przypominający skrzypce.

 

 Trombita, trąbita, trembita – ludowy instrument dęty w kształcie prostej rury lub zagiętej nieco na końcu, sięgającej do 4 metrów długości używany jako pasterska trąba wydająca głęboki, niski dźwięk. Nazwa zaczerpnięta została prawdopodobnie z języka rumuńskiego. 

 

Złóbcoki – polski ludowy instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych, często mylony z gęślikami. 

Charakterystyczne dla Podhala, występowały do XIX wieku. Nazwa złóbcoki nawiązuje do żłobienia instrumentu z jednego klocka drewna, inni wywodzą ją od łób, czyli kołyski.  

 

 

Żródło